| عنوان کتاب | Hooked |
|---|---|
| زیر عنوان | چگونه محصولاتی برای ایجاد عادت بسازیم |
| نویسنده | نیر ایل |
| سال چاپ | ۲۰۱۳ |
| دسته بندی | طراحی محصول |
در فصل اول کتاب «سهل گرایی» نویسنده در مورد این صحبت می کنه که چطوری کارهای سخت و پیچیده رو تبدیل کنیم به عادت تا انجامشون راحت تر بشه، حتی در مرحله بعد تبدیل کنیم به آیین (ritual) که باز هم راحت تر باشه.
کتاب قلاب داره تلاش می کنه که به طراحان و مدیران محصول یاد بده که چطوری میشه محصولاتی ایجاد کرد که برای کاربرا عادت و یا آیین ایجاد کنند. چنین محصولاتی مثل قلاب عمل میکنن و کاربر رو گیر میندازن. البته بعد از چند سال نویسنده (که ظاهرا دچار عذاب وجدان شده!) کتاب دیگه ای رو چاپ میکنه که قراره برای کاربرهایی که به قلاب هایی در زندگیشون گیر افتادن مثل پادزهر عمل کنه. اسم کتاب دوم رو «indistractable» می ذاره.
بعد از خوندن کتاب یه سوال کلیشه ای از دوران مدرسه اومده توی ذهنم: اینکه حافظ و سعدی و باقی شعرا همه آرایه های ادبی رو بلد بودن و شعری می گفتن که توی هر بیتش ۷۰ تا آرایه همزمان استفاده شده باشه، یا اینکه اونا دلی شعر گفتن و ما بعدا از دل اون شعر ها تکنیک و آرایه استخراج کردیم و نام گذاری کردیم؟ سوالی که بعد از مثال های کتاب ذهن منو درگیر کرده همینه، آیا محصولاتی مثل فیس بوک و اینستاگرام و توییتر و غیره با رعایت تمام این تکنیک های عادت سازی ایجاد شدن یا بعد از ایجاد محصول، این تکنیک های از دلشون استخراج شده یا بهشون اضافه شده؟!
به فیچری گفته می شود که مدیر محصول یا سایر ذینفعان بهطور خاص و شخصی به آن علاقه دارند یا روی آن سرمایهگذاری میکنند، اما ممکن است لزوماً با نیازها یا خواستههای بازار هدف یا استراتژی کلی محصول همسو نباشد.
من از سال ۹۳ به عنوان مدیر محصول در حال تولید محصولات مختلف هستم و در این مدت مسیر یادگیری متفاوتی رو طی کردم. پت فیچر، بلاگ شخصی منه برای اینکه بتونم فایل، کتاب، ویدیو، پادکست و هر نوع محتوای مرتبط با مدیریت محصول رو نگه داری کنم و با دیگران به اشتراک بذارم.
